ماه تابيد .ستاره اي درخشيد؛تاريكي شب عطر وجودت را تمناداشت و طنين صداي تو را در خود ابدي كرد و آنگاه كه نسيم ،آهنگ بودن و ماندن را زمزمه كرد،من در كنارت شعله زدم ،در باورت خيمه زدم ودر هستي ات گم شدم.

و تو چه معصومانه لبخندزدي و قطره اشكي در كنارچشمانت فداي بودن و ماندن و عاشقانه گفتن شد.اما قطره اشك طعم تلخ نيستي را از من گرفت.

و آنگاه ماه نگاه عميقي كرد وگفت دوستش بدار.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: